送sòng达dá公gōng入rù庵ān--法fǎ杲gǎo
出chū门mén了le无wú意yì,,适shì见jiàn飞fēi云yún在zài。。
天tiān际jì归guī来lái亦yì偶ǒu然rán,,院yuàn荒huāng何hé处chù无wú苔tái钱qián。。
鼠shǔ子zi无wú烦fán避bì人rén去qù,,闲xián花huā疏shū竹zhú聊liáo眼yǎn前qián。。
壁bì间jiān苍cāng山shān未wèi全quán落luò,,屋wū上shàng青qīng天tiān宛wǎn如rú昨zuó。。
人rén生shēng漂piào若ruò不bù系xì舟zhōu,,今jīn夕xī姑gū从cóng此cǐ庵ān泊pō。。
朝cháo来lái倘tǎng晴qíng还hái杖zhàng藜lí,,浪làng迹jī惟wéi有yǒu浮fú云yún知zhī。。
客kè子zi休xiū夸kuā主zhǔ人rén在zài,,主zhǔ人rén不bù减jiǎn客kè桑sāng时shí。。
送达公入庵。明代。法杲。出门了无意,适见飞云在。天际归来亦偶然,院荒何处无苔钱。鼠子无烦避人去,闲花疏竹聊眼前。壁间苍山未全落,屋上青天宛如昨。人生漂若不系舟,今夕姑从此庵泊。朝来倘晴还杖藜,浪迹惟有浮云知。客子休夸主人在,主人不减客桑时。