春chūn兴xìng四sì首shǒu((其qí一yī))--李lǐ濂lián
老lǎo兴xìng逢féng春chūn兴xìng转zhuǎn饶ráo,,无wú端duān白bái发fā任rèn飘piāo萧xiāo。。
山shān中zhōng有yǒu客kè传chuán丹dān诀jué,,月yuè下xià何hé人rén弄nòng玉yù箫xiāo。。
满mǎn眼yǎn风fēng烟yān骄jiāo蛱jiá蝶dié,,一yī枝zhī天tiān地dì足zú鹪jiāo鹩liáo。。
野yě晴qíng台tái寺sì花huā争zhēng发fā,,缓huǎn步bù长zhǎng吟yín续xù楚chǔ骚sāo。。
春兴四首(其一)。明代。李濂。老兴逢春兴转饶,无端白发任飘萧。山中有客传丹诀,月下何人弄玉箫。满眼风烟骄蛱蝶,一枝天地足鹪鹩。野晴台寺花争发,缓步长吟续楚骚。