失shī脚jiǎo--胡hú仲zhòng弓gōng
失shī脚jiǎo江jiāng湖hú久jiǔ,,忧yōu时shí鬓bìn欲yù皤pó。。
壮zhuàng心xīn驰chí北běi阙quē,,痴chī梦mèng绕rào南nán柯kē。。
万wàn里lǐ关guān山shān远yuǎn,,一yī春chūn风fēng雨yǔ多duō。。
穷qióng檐yán茅máo屋wū下xià,,忍rěn听tīng扊yǎn扅yí歌gē。。
失脚。宋代。胡仲弓。失脚江湖久,忧时鬓欲皤。壮心驰北阙,痴梦绕南柯。万里关山远,一春风雨多。穷檐茅屋下,忍听扊扅歌。