上shàng命mìng和hé山shān居jū诗shī((其qí一yī))--清qīng浚jùn
老lǎo来lái一yī钵bō住zhù岩yán幽yōu,,尘chén境jìng无wú心xīn得dé自zì由yóu。。
空kōng里lǐ每měi看kàn花huā满mǎn眼yǎn,,镜jìng中zhōng渐jiàn觉jué雪xuě盈yíng头tóu。。
吟yín馀yú月yuè照zhào千qiān峰fēng夜yè,,定dìng起qǐ云yún生shēng万wàn壑hè秋qiū。。
身shēn世shì已yǐ知zhī浑hún似shì梦mèng,,百bǎi年nián光guāng景jǐng水shuǐ东dōng流liú。。
上命和山居诗(其一)。明代。清浚。老来一钵住岩幽,尘境无心得自由。空里每看花满眼,镜中渐觉雪盈头。吟馀月照千峰夜,定起云生万壑秋。身世已知浑似梦,百年光景水东流。