红hóng梅méi用yòng诚chéng之zhī弟dì韵yùn((其qí一yī))--段duàn克kè己jǐ
梅méi花huā香xiāng里lǐ倚yǐ蒲pú团tuán,,万wàn事shì人rén间jiān总zǒng不bù干gàn。。
醉zuì梦mèng每měi怜lián春chūn意yì浅qiǎn,,诗shī魂hún长zhǎng绕rào夜yè枝zhī寒hán。。
记jì曾céng上shàng苑yuàn溪xī边biān见jiàn,,又yòu向xiàng前qián村cūn雪xuě里lǐ看kàn。。
回huí首shǒu青qīng蕤ruí已yǐ如rú豆dòu,,齿chǐ牙yá衰shuāi朽xiǔ怯qiè微wēi酸suān。。
红梅用诚之弟韵(其一)。宋代。段克己。梅花香里倚蒲团,万事人间总不干。醉梦每怜春意浅,诗魂长绕夜枝寒。记曾上苑溪边见,又向前村雪里看。回首青蕤已如豆,齿牙衰朽怯微酸。