咏yǒng史shǐ三sān十shí一yī首shǒu((其qí十shí六liù))--黄huáng毓yù祺qí
孙sūn拯zhěng下xià狱yù吏lì,,拷kǎo掠lüè极jí百bǎi千qiān。。
两liǎng踝huái皆jiē骨gǔ见jiàn,,终zhōng讼sòng机jī云yún冤yuān。。
君jūn何hé不bù爱ài身shēn,,拯zhěng也yě叹tàn仰yǎng天tiān。。
陆lù君jūn世shì奇qí才cái,,吾wú蒙méng知zhī爱ài偏piān。。
义yì不bù忍rěn相xiāng负fù,,一yī死sǐ分fēn固gù然rán。。
卒zú以yǐ三sān族zú殉xùn,,无wú救jiù于yú平píng原yuán。。
古gǔ今jīn事shì势shì殊shū,,所suǒ全quán有yǒu大dà焉yān。。
要yào之zhī烈liè士shì心xīn,,千qiān载zài常cháng相xiāng关guān。。
咏史三十一首(其十六)。清代。黄毓祺。孙拯下狱吏,拷掠极百千。两踝皆骨见,终讼机云冤。君何不爱身,拯也叹仰天。陆君世奇才,吾蒙知爱偏。义不忍相负,一死分固然。卒以三族殉,无救于平原。古今事势殊,所全有大焉。要之烈士心,千载常相关。