莺yīng兮xī歌gē--徐xú侨qiáo
莺yīng兮xī莺yīng兮xī载zài好hǎo音yīn,,羽yǔ毛máo自zì珍zhēn兮xī藏cáng山shān林lín。。
春chūn出chū依yī柳liǔ兮xī秋qiū隐yǐn林lín深shēn,,丘qiū隅yú有yǒu木mù兮xī游yóu知zhī所suǒ止zhǐ。。
睍xiàn睆huàn求qiú友yǒu兮xī期qī远yuǎn匪fěi比bǐ,,出chū处chù有yǒu度dù兮xī观guān者zhě为wèi仪yí。。
温wēn乎hū其qí声shēng和hé兮xī,,听tīng者zhě心xīn夷yí。。
莺yīng兮xī□□其qí禽qín乎hū,,其qí禽qín之zhī君jūn子zi欤yú。。
莺兮歌。宋代。徐侨。莺兮莺兮载好音,羽毛自珍兮藏山林。春出依柳兮秋隐林深,丘隅有木兮游知所止。睍睆求友兮期远匪比,出处有度兮观者为仪。温乎其声和兮,听者心夷。莺兮□其禽乎,其禽之君子欤。