袁yuán从cóng道dào山shān庐lú三sān首shǒu((其qí一yī))--葛gé绍shào体tǐ
人rén生shēng尽jǐn驰chí骛wù,,忙máng里lǐ换huàn乌wū兔tù。。
白bái发fā忽hū相xiāng侵qīn,,红hóng颜yán若ruò何hé驻zhù。。
岂qǐ如rú向xiàng丘qiū壑hè,,味wèi此cǐ闲xián中zhōng趣qù。。
鸧cāng鹒gēng啼tí春chūn风fēng,,鸤shī鸠jiū唤huàn时shí雨yǔ。。
烟yān林lín上shàng笋sǔn蕨jué,,晴qíng川chuān下xià鸥ōu鹭lù。。
好hǎo景jǐng满mǎn眼yǎn前qián,,兴xìng来lái可kě以yǐ赋fù。。
贫pín贱jiàn与yǔ富fù贵guì,,愿yuàn言yán履lǚ其qí素sù。。
袁从道山庐三首(其一)。宋代。葛绍体。人生尽驰骛,忙里换乌兔。白发忽相侵,红颜若何驻。岂如向丘壑,味此闲中趣。鸧鹒啼春风,鸤鸠唤时雨。烟林上笋蕨,晴川下鸥鹭。好景满眼前,兴来可以赋。贫贱与富贵,愿言履其素。