虞yú美měi人rén..次cì虞yú仲zhòng登dēng韵yùn--苏sū庠xiáng
军jūn书shū未wèi息xī梅méi仍réng破pò。。穿chuān市shì溪xī流liú过guò。。病bìng来lái无wú处chù不bù关guān情qíng。。
一yī夜yè鸣míng榔láng急jí雨yǔ、、杂zá滩tān声shēng。。飘piāo零líng无wú复fù还hái山shān梦mèng。。
云yún屋wū春chūn寒hán重zhòng。。山shān连lián积jī水shuǐ水shuǐ连lián空kōng。。
溪xī上shàng青qīng蒲pú短duǎn短duǎn、、柳liǔ重zhòng重zhòng。。
虞美人.次虞仲登韵。宋代。苏庠。军书未息梅仍破。穿市溪流过。病来无处不关情。一夜鸣榔急雨、杂滩声。飘零无复还山梦。云屋春寒重。山连积水水连空。溪上青蒲短短、柳重重。