郭guō守shǒu冰bīng花huā诗shī--孙sūn觌dí
云yún藏cáng红hóng树shù三sān生shēng缘yuán,,地dì涌yǒng青qīng莲lián诸zhū佛fú现xiàn。。
又yòu见jiàn冰bīng华huá此cǐ夜yè开kāi,,一yī盖gài亭tíng亭tíng倚yǐ天tiān半bàn。。
月yuè中zhōng桂guì树shù影yǐng婆pó娑suō,,海hǎi底dǐ珊shān瑚hú光guāng璀cuǐ璨càn。。
褰qiān帘lián已yǐ化huà白bái银yín阙quē,,照zhào室shì尽jǐn成chéng青qīng玉yù案àn。。
悬xuán知zhī不bù受shòu众zhòng目mù怜lián,,端duān为wèi使shǐ君jūn娱yú一yī盼pàn。。
何hé用yòng孤gū松sōng腹fù上shàng生shēng,,行xíng向xiàng三sān槐huái庭tíng下xià见jiàn。。
郭守冰花诗。宋代。孙觌。云藏红树三生缘,地涌青莲诸佛现。又见冰华此夜开,一盖亭亭倚天半。月中桂树影婆娑,海底珊瑚光璀璨。褰帘已化白银阙,照室尽成青玉案。悬知不受众目怜,端为使君娱一盼。何用孤松腹上生,行向三槐庭下见。