和hé太tài白bái感gǎn秋qiū诗shī韵yùn--易yì祓fú
我wǒ无wú适shì俗sú韵yùn,,滥làn剖pōu江jiāng成chéng竹zhú。。
惟wéi有yǒu南nán山shān云yún,,对duì之zhī若ruò可kě掬jū。。
秋qiū堂táng风fēng露lù清qīng,,岂qǐ不bù念niàn羁jī独dú。。
行xíng年nián四sì十shí九jiǔ,,亦yì复fù此cǐ栖qī宿sù。。
二èr子zi亦yì有yǒu契qì,,兹zī期qī定dìng前qián卜bo。。
泛fàn观guān穹qióng壤rǎng间jiān,,物wù剥bō继jì以yǐ复fù。。
消xiāo息xī固gù常cháng然rán,,天tiān地dì非fēi反fǎn覆fù。。
姑gū置zhì勿wù复fù言yán,,新xīn篘chōu已yǐ清qīng熟shú。。
和太白感秋诗韵。宋代。易祓。我无适俗韵,滥剖江成竹。惟有南山云,对之若可掬。秋堂风露清,岂不念羁独。行年四十九,亦复此栖宿。二子亦有契,兹期定前卜。泛观穹壤间,物剥继以复。消息固常然,天地非反覆。姑置勿复言,新篘已清熟。