读dú史shǐ((其qí十shí七qī))--孔kǒng祥xiáng淑shū
淑shū德dé伊yī云yún逝shì,,陈chén篇piān寄jì赏shǎng音yīn。。
穷qióng通tōng端duān有yǒu道dào,,常cháng变biàn不bù移yí心xīn。。
师shī法fǎ班bān昭zhāo诫jiè,,难nán为wèi《《女nǚ史shǐ箴zhēn》》。。
内nèi修xiū勤qín自zì省shěng,,怀huái古gǔ一yī何hé深shēn。。
读史(其十七)。清代。孔祥淑。淑德伊云逝,陈篇寄赏音。穷通端有道,常变不移心。师法班昭诫,难为《女史箴》。内修勤自省,怀古一何深。