和hé悯mǐn乱luàn诗shī((其qí十shí七qī))--彭péng孙sūn贻yí
陇lǒng上shàng落luò梅méi传chuán旧jiù信xìn,,篱lí边biān乱luàn菊jú课kè馀yú閒xián。。
无wú琴qín自zì听tīng松sōng间jiān溜liū,,可kě尽jǐn先xiān寻xún郭guō外wài山shān。。
聊liáo试shì火huǒ耕gēng开kāi瘠jí壤rǎng,,何hé妨fáng木mù食shí溷hùn人rén寰huán。。
扁biǎn舟zhōu往wǎng往wǎng孤gū峰fēng下xià,,一yī棹zhào西xī泠líng载zài鹤hè还hái。。
和悯乱诗(其十七)。明代。彭孙贻。陇上落梅传旧信,篱边乱菊课馀閒。无琴自听松间溜,可尽先寻郭外山。聊试火耕开瘠壤,何妨木食溷人寰。扁舟往往孤峰下,一棹西泠载鹤还。