病bìng愈yù将jiāng入rù都dōu门mén拟nǐ古gǔ意yì二èr章zhāng((其qí二èr))--姚yáo燮xiè
种zhǒng麦mài愁chóu无wú衣yī,,种zhǒng棉mián愁chóu腹fù饥jī。。
仅jǐn有yǒu田tián一yī区qū,,安ān能néng满mǎn其qí私sī??
女nǚ儿ér依yī母mǔ旁páng,,不bù肯kěn嫁jià人rén去qù。。
女nǚ儿ér既jì嫁jià人rén,,弃qì母mǔ便biàn不bù顾gù。。
辞cí茶chá且qiě饮yǐn酒jiǔ,,酒jiǔ足zú还hái饮yǐn茶chá。。
灌guàn叶yè叶yè已yǐ敷fū,,那nà不bù思sī开kāi花huā??
开kāi花huā望wàng为wèi实shí,,所suǒ期qī宁níng有yǒu涯yá。。
病愈将入都门拟古意二章(其二)。清代。姚燮。种麦愁无衣,种棉愁腹饥。仅有田一区,安能满其私?女儿依母旁,不肯嫁人去。女儿既嫁人,弃母便不顾。辞茶且饮酒,酒足还饮茶。灌叶叶已敷,那不思开花?开花望为实,所期宁有涯。