感gǎn兴xìng((其qí五wǔ))--于yú石shí
群qún栖qī平píng沙shā雁yàn,,有yǒu警jǐng奴nú辄zhé鸣míng。。
鸣míng多duō谓wèi奴nú妄wàng,,哀āi嗷áo堕duò弓gōng矰zēng。。
甡shēn甡shēn中zhōng林lín鹿lù,,以yǐ媒méi诱yòu其qí群qún。。
相xiāng呼hū入rù网wǎng罟gǔ,,鹿lù死sǐ媒méi独dú生shēng。。
骨gǔ肉ròu不bù相xiāng信xìn,,效xiào忠zhōng况kuàng他tā人rén。。
轻qīng言yán托tuō心xīn腹fù,,卖mài友yǒu终zhōng不bù仁rén。。
君jūn子zi能néng审shěn友yǒu,,四sì海hǎi皆jiē弟dì兄xiōng。。
感兴(其五)。宋代。于石。群栖平沙雁,有警奴辄鸣。鸣多谓奴妄,哀嗷堕弓矰。甡甡中林鹿,以媒诱其群。相呼入网罟,鹿死媒独生。骨肉不相信,效忠况他人。轻言托心腹,卖友终不仁。君子能审友,四海皆弟兄。