古gǔ意yì四sì首shǒu((其qí四sì))--王wáng稚zhì登dēng
千qiān金jīn两liǎng吴wú钩gōu,,秋qiū水shuǐ为wèi铦xiān锋fēng。。人rén血xuè衅xìn其qí上shàng,,宝bǎo锷è明míng芙fú蓉róng。。割gē鱼yú千qiān万wàn里lǐ,,不bù得dé屠tú一yī龙lóng。。屠tú龙lóng岂qǐ不bù能néng,,惜xī哉zāi委wěi尘chén埃āi。。析xī薪xīn刈yì青qīng松sōng,,弃qì置zhì良liáng足zú哀āi。。一yī旦dàn成chéng销xiāo折zhé,,不bù能néng断duàn青qīng苔tái。。英yīng雄xióng困kùn平píng世shì,,伊yī管guǎn乃nǎi凡fán才cái。。
古意四首(其四)。明代。王稚登。千金两吴钩,秋水为铦锋。人血衅其上,宝锷明芙蓉。割鱼千万里,不得屠一龙。屠龙岂不能,惜哉委尘埃。析薪刈青松,弃置良足哀。一旦成销折,不能断青苔。英雄困平世,伊管乃凡才。